De directeur van de beurs in Brussel, Blythe Bolton, vertelt ons welke kunstwerken we zeker moeten gaan zien op de beurs van 2023. Daarbij zoomt Blythe in op de zeer persoonlijke aard van kunst en inspireert zij ons om kunstwerken te vinden die tot ons eigen verhaal spreken en de mensen die ons vormen.
Op het moment dat ik mijn lijstje met hoogtepunten aan het opstellen ben, is het nog maar twee weken tot de opening van de Affordable Art Fair Brussels van 2023. Zoals elk jaar is er ook nu weer een hele waslijst aan praktische zaken af te vinken: is het geluidssysteem besteld? Om hoe laat worden de bewijzeringsborden bezorgd? Hoeveel wijn drinken ruim 14.000 bezoekers? En nog een heleboel van dat soort dingen.
Als je de opdracht krijgt om iets over kunst te schrijven, dan kan het verleidelijk zijn om dat helemaal onderaan je to-do‑lijstje te zetten. Mijn eerste reflex is om deze opdracht te delegeren. Ik zou mijn lijstje van kunstenaars die eruit springen aan een meer dan bekwame collega kunnen geven, zodat die voor mij kan opschrijven hoe geweldig ik die werken wel niet vind. Maar als ik dat zou doen, dan zou ik niet laten zien waarom kunst en cultuur altijd prioriteit moeten hebben. Over kunst spreken is niet een opdracht die je aan een ander kunt geven, van je af kunt schudden of, ja, delegeren. Kunst heeft altijd een boodschap en kunst is altijd persoonlijk.
Daarom geef ik hier een selectie van de kunstwerken waar ik me het meest op verheug om ze van 8 t/m 12 februari aanstaande van dichtbij te zien op de Affordable Art Fair Brussels. Met veel plezier heb ik dan ook nagedacht, een lijstje samengesteld en iets geschreven over mijn hoogtepunten uit deze overvloed aan lokaal, nationaal en internationaal talent.
Deze twee geweldige schilderijen van Charlotte Grevers en Matthew Frock die je gevoel aanspreken, zien elkaar – zo stel ik me dat voor in een fantasiewereld waarin levenloze voorwerpen à la Toy Story tot leven komen – vast helemaal zitten, net als een aantrekkelijk stel dat tijdens een etentje smoorverliefd op elkaar wordt. De chemie tussen beide is onmiskenbaar.
Niet alleen zijn ze beide poëtisch als het gaat om hart, huis en de verf die de vrijheid heeft gekregen om zichzelf te zijn, ook zijn ze nieuwsgiering naar de verbindingen tussen de buitenkant en de binnenkant. En wat is dat rood en groen prachtig! Het is een match made in art heaven die ik zonder meer graag aan mijn collectie toevoeg.
Zoals de Zweedse kunstenaar Alfhild Külper op haar Instagram schrijft: ‘Ik maak fysieke representaties van de zachte plekken in je denken’. Er is een ontzettend wanhopig stukje denken in mijn hoofd dat ‘de politiek van het lichaam’ wordt genoemd en dat lijkt op dit textielwerk van tuimelende symbolische figuren van Alfhild waar je niet omheen kunt.
Zo voel je ook dat de figuur van Samantha Michell, met zijn in de knoop zittende ledematen en afgeschermd gezicht, is doortrokken van die droevige worsteling. Deze textuurwerken die zowel betoverend sensueel als traumatisch verstrikt zijn, zijn zeker de moeite waard om ze in het echt te gaan zien.
Bloesem of baby, zuurtjes of koraal, welke tint je ook het mooiste vindt, roze is de Tom Hanks van het kunstenaarspalet. Roze brengt warmte in een tafereel en harmonie in een onwaarschijnlijke kleurencombinatie.
In deze selectie speelt de kleur roze de hoofdrol in de achtergrond van het machtige portret in felle kleuren van Theofilis Tetteh en de zonsondergang van Hüseyin Taskin waar je kippenvel van krijgt. Roze speelt een net zo’n grote heldenrol in het dynamisch abstracte werk van Manfred Binzeren in Step van straatkunstenaar SVEN. En ik verheug me erop om Daniel Engelberg, een nieuwkomer op de beurs, te verwelkomen met zijn muurobjecten die een gelikte derde dimensie van pick‑up sticks omarmen.
De rauwheid en verfijning van de Tectonics serie van Marjanka Jonkers, in een combinatie van zeer krachtige materialen, zal je zeker nog meer energie geven als je de werken in het echt ziet. Twee Scandinavische kunstenaars die met hun werk een tintelende sensatie oproepen zijn de aquarelschilder Anna Aström en de fotograaf Søren Lynggaard Andersen; zijn werk Curtain was mijn favoriet op onze beurs in Amsterdam van afgelopen oktober. Hij is zeker iemand die u niet mag missen.
Zijn er nog meer mensen die tijdens de donkere wintermaanden steeds naar de zomerzon verlangen?
Deze drie werken inspireren me om op een andere manier tegen de winter aan te kijken en dagen me uit om de winter niet meer weg te wensen. De vervagende contouren in het minimalistisch abstracte kunstwerk van Giuseppe Amadio bezingen de elegantie van de sneeuw. Het nevelige blauw van Lumiere #1 van Gregory Valentin is geïnspireerd door Reis naar het einde van de nacht van Louis-Ferdinand Céline en heeft een kalmerende werking, alsof het je toefluistert: ‘Kom, hou je ogen nog maar even dicht.’
Het kunstwerk dat ik zou uitkiezen om nu in februari mee naar huis te nemen zou Sea of Memory van Otohito Moriyasu zijn.
Ik had twee opa’s. Ze waren erg verschillend, maar allebei zeer geliefd. De een was arts en hield erg van de zee en Shakespeare. De ander, die deze winter op nieuwjaarsdag overleed, was altijd het gelukkigst als hij in zijn donkere garage tussen het metaal zat. En toch bracht hij overal waar hij kwam licht. Of we nu kunst maken of koesteren, ze weet altijd gevoelens over te brengen die we niet in woorden kunnen uitdrukken. Kunst verankert ons huis aan de verhalen en mensen die ons op unieke wijze ons maken.
Zoals ik aan het begin al zei: kunst is persoonlijk.
Ik hoop dat u op onze beurs kunst vindt die ook tot u en uw eigen verhaal spreekt. U kunt mij en mijn team vinden in Tour & Taxis van 8 t/m 12 februari 2023.