Amsterdam 2023: Fair Director’s Picks

For English click here

Op het moment dat ik nadenk over mijn favorieten, gaat de Affordable Art Fair Amsterdam van 2023 al over een week van start en staan we te popelen om u weer te mogen verwelkomen in de Kromhouthal!

Mijn team en ik vinden het geweldig dat we dit jaar meer dan 130 aanvragen hebben gekregen voor onze 71 stands en we zijn zeer verheugd dat we 20 nieuwe galeries kunnen verwelkomen op de 17^e editie van de beurs.

Net zo nieuw op de beurs zijn onze speciaal samengestelde secties ‘Spotlight on Spain’ en ‘Urban Art & Beyond’, naast spectaculaire installaties van de Argentijnse kunstenaar Alejandro Propato, schilderingen van het leven van kunstenaars als Anne Mei Poppe en Ruud Goedhart. Op mijn lijstje van dingen die ik echt niet wil missen staan ook de expositie met jong talent van AVROTROS, speciale features van Streetart Franky en een expositie die ons aanspoort om van het onverwachte te genieten – Enjoy the Unexpected – een samenwerking tussen Malou Cohen en het Toerismebureau van Basel, één van onze sponsors.

En dan nu een selectie van de kunstwerken die ik straks met ontzettend veel plezier met mijn oma wil gaan zien en bespreken op de Affordable Art Fair Amsterdam van dit jaar…

ONDER DE 500

Zoals altijd kunt u op de Affordable Art Fair in elke prijscategorie juweeltjes vinden. Hier noem ik er een paar waar mijn oog al op gevallen is.

Kunstverzamelaar Lusette van der Moolen plaatst kleine kunstwerkjes boven al haar stopcontacten en daar moest ik met een glimlach aan denken toen ik dit werk van Ruud Goedhart zag: Lusettes originele en pretentieloze benadering om van haar huis een kunstgalerie te maken kwam meteen naar boven. Ruud krijgt een solo‑expositie die wordt gepresenteerd door Nieuw Charlois en ik vind het een intrigerend vooruitzicht om de wereld van de wonderlijke apparaten van de kunstenaar te verkennen.

Ook ben ik enthousiast over de uiterst vakkundige en elegante houtsnedes van Eline Brontsema met hun zachte tinten. Spiegels, vensters, deuren zijn allemaal neergezet met een elegantie die een kijker met een zwaar gemoed vast en zeker wat lichter maakt. Ze zitten boordevol een zeldzaam soort gevoel van ‘een‑heerlijk‑rustige‑zondagmiddag‑met‑een‑kopje‑kruidenthee erbij’. Ja inderdaad, huiselijk geluk.

Je kunt me altijd blij maken met een botanisch werk en dat geldt zeker ook voor deze tak met uitlopende knoppen in The Artist’s Backyard. Terwijl ik helemaal opga in de soft‑focusplekken op deze foto van Eduardo Dias hoor ik de vriendelijke stem van Sir David Attenborough, die me aanspoort: “Kom, ga naar het park en geniet van de kleine groene wonderen van de wereld, net als deze kunstenaar.”

ALLEDAAGSE HEERLIJKHEDEN

Over de wonderen der natuur gesproken, dit bronzen vogelnest van Mary Kuiper is een juweeltje dat mijn nieuwsgierigheid opwekt en ik eens goed wil bekijken. Het is een permanente poëtische verwijzing naar het harde werken dat nodig is om een wieg te bouwen waarin eieren of ideeën gekoesterd en gevoed kunnen worden voordat ze in de wereld naar boven komen. Het is een inspirerend klein sculpturaal werk dat ik graag op mijn bureau zou zetten om er elke dag van te genieten.

Nog een briljant werk van brons is deze bananenschil van Isabel Ritter. Het werk is hyperrealistisch gemaakt, en de banaan ligt achterover zoals een hond die het spelletje doodliggen speelt, klaar om de volgende bezoeker aan het lachen te maken en de vakbekwaamheid van de kunstenaar te prijzen.

Zo is ook Special Glue for Broken Hearts van keramist Michela Castagnaro een speels sculpturaal werk dat gesprekken in gang zet en het waard is om te verzamelen. Het roept een schattige, ongecompliceerde tijd op waarin verkeringen op het schoolplein werden bezegeld met Haribo‑ringen en tranen opdroogden wanneer je een pleister met een stripfiguurtje erop kreeg. De esthetiek van Michela is een en al jeugdige charme.

MUST-SEE 3D 

3D‑werken kun je volgens mij het beste in het echt ervaren en dit trio van abstracte werken is zeer zeker een levendige aanwinst voor de editie van dit jaar.

Nieuweling op de beurs Coen Derickx met zijn Cut‑serie is iets wat ik echt moet zien. Met hun gladde buitenkant en binnenkant van nepbont hebben de aparte kleur- en textuurcombinaties een futuristische kwaliteit van buitenaardse wezens die me onmiddellijk naar de set brengen van de film Het vijfde element van Luc Besson.

Ondertussen zijn de matte keramiekvormen van beursfavoriet Liliane Demeester eindeloos bevredigend met hun golvende rondingen en spleten. Vanuit de ene hoek de kom van een heup, vanuit de andere hoek een orchidee, belichamen ze echo’s van de schoonheid die overal in de natuur te vinden is.

Tot slot ga ik nog een kijkje nemen bij Carry Doorn om haar stoffen 3D‑kunstwerken te bewonderen. Ze zijn gemaakt van lagen tule en lijken met het licht mee te veranderen en een meeslepende metamorfose‑energie uit te stralen.

OPLICHTEN EN MEEDRIJVEN

Nu we het toch over licht hebben: nu de dagen in de herfst korter worden, merk ik dat ik een enorme behoefte heb aan doeken die de kleuren en de zon van het zuidelijk halfrond uitstralen.

Hier op het schilderij Head in the Clouds van Bea Bozon worden de kijkers die hiervan houden weggevoerd naar een droomachtig strand met suikerspinwolken en figuren in het glinsterende licht. Door met verschillende lagen te spelen straalt Bea’s benadering een ontspannende geruststelling uit die de kijker moeiteloos tot rust brengt. Het is het perfecte werk om boven je bed te hangen, klaar om een druk hoofd voor het slapengaan te kalmeren.

Net zo schitterend met blauwe en roze tinten is dit schilderij van Lucinda Metcalfe. Ik vind de slimme manier waarop het perspectief van het zwembad zich naar ons toedraait echt heel goed; het trekt de kijker zijn talloze verfrissende kleuren in. Het stevige roze luchtbed op het tapijt van gekleurde tegels met rimpelingen roept ons, net als de volgende zomervakantie: in zicht maar net buiten bereik nu.

De architecturale taferelen van Tobias Stutz zijn een vakkundig uitgevoerde wisselwerking tussen lichtovergangen die samen een onheilspellend aanvoelend tafereel vormen waarbij de kijker zich genoodzaakt voelt er een verhaal bij te maken. Wat ik zie: “Ik sta er alleen voor, ben op huizenjacht, in een Californische apocalyps.” En wat ziet u?

Mexican Fragments 008 van Lotte Lisa Ekkel is een triomf van zinderend licht en deze fotograaf legt op een verfijnde manier de met de hand verzachte, abstracte vormen van dit anonieme gebouw vast. Het is intiem in zijn eerbied voor dat kleine hoekje waarin koraalrood en okergeel samenkomen. Volgens mij heeft architectuur er nog nooit zo sexy uitgezien.

KOMT DAT ZIEN

De nostalgische grafische esthetiek van de volgende twee kunstwerken spreekt rechtstreeks tot mijn ouder wordend millennialhart. Het gaat hier om twee wereldberoemde kunstenaars en het is een voorrecht om hun werken dit jaar op de beurs te mogen tonen.

De gezellige maar ook wat onheilspellende taferelen van Mando Marie brengen haar vermaarde vakkundigheid als stencillaar voor het voetlicht. Het voelt alsof de taferelen zijn teruggebracht tot de essentiële componenten die nodig zijn om een raadselachtige sfeer te scheppen die je in vervoering brengt. Vreemd op een heel wonderlijke manier.

Iets levendiger van geest is dit onweerstaanbare filosofisch mixed‑media kunstwerk Am I Taking Care of My Plants, Or Are They Taking Care of Me? van Jeremyville, een kunstenaar uit New York. Hoewel de titel een of‑of‑vraag in de eerste persoon is, draagt het kunstwerk de waarheid uit van universele verbondenheid; het tedere figuurtje zorgt voor zijn plant en de plant zorgt voor hem. Het is een lief geheugensteuntje dat we ons vriendelijk in de wereld moeten bewegen.

Ik hoop dat u op onze beurs kunst vindt die u ook aanspreekt. U vindt mij en het team van 1 t/m 5 november 2023 in De Kromhouthal.

Hoofdafbeelding: Lotte Lisa Ekkel, Mexican Fragments #2, 2022, fine art print, 30×37.5 cm , €725, Mick Agence