Nu we ons gereedmaken voor de aftrap van de Affordable Art Fair Brussels, die van 8 t/m 12 februari wordt gehouden, nemen we een kijkje bij tien kunstenaars die met ongebruikelijke materialen werken. Dan weet u snel welke stands u zeker moet gaan bezoeken tijdens deze fantastische editie die eraan komt.
Affordable Art Fair Brussels opent zijn deuren van 8 t/m 12 februari 2023 op de iconische Tour & Taxis. Het gaat ongetwijfeld een fantastische editie worden met duizenden spraakmakende werken waar kunstjagers blij van worden. Om extra aandacht te geven aan de nieuwe werken die op onze beurs in Brussel te zien zijn, hebben we voor u een selectie gemaakt van tien hedendaagse kunstenaars die met ongebruikelijke materialen werken.
Van het organisch oppervlak van moerbeizijde tot het kunstzinnig potentieel van oude computeronderdelen, zie hier een voorproefje van de unieke werkwijzen van de kunstenaars die van deze beurs een zeer bijzonder evenement op de kunstagenda maken.
In de tere, organische visuele werken van Gerda Maas gaan de gedroogde zaden en bladeren van de iepen in haar woonplaats Amsterdam een onderlinge verbinding aan. Ze haalt haar inspiratie uit de natuurlijke omgeving, of dat nu de weidse sterrenhemel en indrukwekkende vogelgeluiden zijn, of veel kleinere entiteiten zoals menselijke cellen of spinnenwebben. Door welke elementen Maas zich ook laat inspireren, ze slaagt er telkens in om een prachtige verbinding tot stand te brengen tussen de thema’s die zowel voor de mensheid als de plantenwereld gelden. Daardoor is elk werk volslagen uniek en bestaat op een exact moment in de tijd.
Yorick Efira roept in zijn sculpturale werken het alledaagse voor de geest en maakt er een herschepping van. Hoewel die werken uiteindelijk aan de muur komen te hangen, creëert de 3D‑aard ervan diepte en word je als kijker uitgenodigd om door de maquettestraten van Brussel te lopen. Voor zijn indrukkende creaties gebruikt hij karton en stukken hout die hij op straat vindt, plus acetaat. Het resultaat is een reeks karaktervolle kunstwerken die een grote liefde voor de Brusselse architectuur uitstralen.
Door heel goed naar zijn kunstwerken te kijken, zie je al gauw met hoeveel zorg en oog voor detail alles is opgebouwd. Aan elke baksteen en dakpan van golfkarton is af te lezen dat Efira een meester in het observeren is.
Stefan Gross volgde een stage om glas-in-loodmaker te worden. Tijdens die stage werd hij omringd door gekleurd glas en leerde hij denken in kleur. In 2006 ontwikkelde hij voor het eerst een eigen materiaal dat hij vandaag veelvuldig in zijn werk gebruikt. ‘Olieplastic’ is ontstaan door een industriële kunststof met klassieke olieverf te beschilderen. Omdat het zowel als oppervlak als verf fungeert, geeft het Stefan Gross de mogelijkheid om het geschilderde oppervlak driedimensionaal uit te breiden. ‘Olieplastic’ is doorzichtig en gedraagt zich, bij een relatief lage temperatuur, als glas. In zijn werk verbeeldt Stefan Gross op kleurrijke wijze de ondergang van een samenleving waarin groei voorop staat. “De wereld is vandaag de dag een serieuze plek. Dat is een probleem dat ik in mijn werk aanhaal.” Hij toont de schoonheid en het potentieel van de industriële productie.
Het is je vergeven als je op het eerste gezicht denkt dat deze kunstwerken van Mirrin de Greeff van steen zijn gemaakt. In werkelijkheid heeft ze haar zorgvuldig gecreëerde, organisch uitziende werken gemaakt met de traditionele techniek van het vilten. Hoewel De Greeff voornamelijk wol gebruikt, verwerkt ze in haar werken ook andere natuurlijke vezels en materialen, zoals moerbeizijde en linnen. Telkens weer zijn we onder de indruk hoe goed ze erin slaagt om van deze zachte, buigzame materialen iets te maken dat hard, stevig en onverzettelijk lijkt. Deze transitie is precies wat De Greeff inspireert; door de techniek van het vilten heeft ze troost gevonden in het besef dat haar werk haar zelf vormt net zoals zij haar materialen vormgeeft.
Sanne Terweij zet de kracht van chemische processen in om opvallende kunstwerken te creëren die een statement maken. Door haar basismateriaal koper te onderzoeken via de oxiderende eigenschappen ervan, weet zij betoverende kleuren te verkrijgen voor haar indrukwekkende wandsculpturen. Na het oxidatieproces poetst ze haar koperstroken niet op, waardoor ze een rauwe, aardse textuur hebben. Terweij plaatst elk koperstrookje heel zorgvuldig in het geheel en neemt ons vaak mee van een levendige kleur naar een gedemptere kleur aan de hand van twee-, drie- of veelluiken.
De kleurrijke sculpturen van Alessandro Gerull zijn allemaal gemaakt van afgedankte, gerecyclede materialen. Als je goed kijkt, zie je opeens van alles en nog wat: van geplette aluminiumblikjes en tandpastatubes tot stofzuigeronderdelen en plastic flesjes. Gerull voelt de innerlijke noodzaak om dingen die bij het afval zijn gegooid een nieuwe bestemming te geven, zodat ze nieuwe, prachtige voorwerpen worden die een hernieuwde kracht uitstralen. Deze empathische benadering geeft zijn creaties echt karakter. De inspiratie voor de kleuren ontstaat uiteindelijk wanneer hij zijn voorwerpen heel precies in lagen op elkaar stapelt. Het is een impulsieve beslissing die, zo zegt hij, zijn sculpturale vormen een ziel geeft.
De sculpturen van beton en draadmetaal van Lene Kilde krijgen hun karakter door het emotionele innerlijk leven van kinderen, in het bijzonder de manier waarop dat doorsijpelt in hun lichaamstaal. De manier waarop haar draadwerk zich lijkt op te lossen in de lucht duidt erop dat ze ons vraagt om de leemtes in de vorm in te vullen en te interpreteren wat de figuren voelen.
Kilde is enige tijd artist in residence in Grenada is geweest; sindsdien laat ze zich in haar werk inspireren door het onderzeese beeldenpark van Grenada. Haar gebruik van deze ongebruikelijke materialen lijkt hiermee te maken hebben: het zijn robuuste vormen die tegen de tand des tijds en erosie bestand zijn.
Philippine Henry de Frahan wil niets liever dan boeken een nieuw leven geven. Voor haar loopt het opgaan van tastbare literaire werken in een 3D‑installatie of kunstwerk parallel aan wat auteurs doen als ze zich door vele bronnen laten beïnvloeden om zo een nieuw, eigentijds literair werk te scheppen dat geheel op zichzelf staat.
Ze gebruikt de bladzijden, die ze hoofdzakelijk als een waaier in cirkelachtige vormen uitspreidt, om beweging en energie te creëren in de zwermende massa. De Frahan zegt dat ze, door vergeten boeken een nieuw leven te geven, de term ‘bewuste upcycling’ in praktijk brengt. Zo omschrijft ze zelf tenminste haar ongebruikelijke, innovatieve werkwijze.
De portretten van Olivier Lannaud lijken verscheurd tussen de zoektocht naar spiritualiteit en de behoefte om te consumeren. Hij gebruikt gerecycleerde en gevonden computeronderdelen in zijn fascinerende manier van werken. Met zijn reeks ‘Memosaïque’ gaat hij aan de slag met de portretten van onze oude en moderne mythologie. Door de toetsen van toetsenborden op basis van een heel oude techniek te gebruiken, ontwikkelt hij een vorm van pointillisme: een soort van ‘objectschilderen’.
De schilderijen van Toni Alfano zijn gemaakt op karton bedekt met een dunne laag beton. De langzaam aangebrachte lagen van temperaverf imiteren het effect van een zogenaamd opnieuw geschilderde muur. De figuren zijn gemaakt met houtskool en glazuur van bitumen. De stap van het proces wordt Descialbo genoemd: een oude restauratietechniek waarbij de verflaag met een hamer, spatel of scalpel van het pleisterwerk wordt verwijderd.
Zorg ervoor dat u een bezoek brengt aan deze zeer bijzondere galeries om de fascinerende werken van deze kunstenaars van dichtbij te zien. En vergeet niet om nu tickets te kopen voor een bezoek aan de Affordable Art Fair Brussels van 8 t/m 12 februari op de Tour & Taxis. Het gaat een geweldige editie worden en we kijken ernaar uit om u daar te zien!
Belangrijkste afbeelding: Stefan Gross, ‘Pink Remains’, 2022, 230cm x 200cm x 180cm, Chief and Spirits