Amsterdam 2024: Fair Director’s Picks

English version

Weet u nog hoe geweldig het was als kind als je een regenboog zag? Of hoe belangrijk het antwoord voor je was op de vraag: ‘Wat is je lievelingskleur?’​

We gaan terug naar die intuïtieve nieuwsgierigheid naar kleur met een beurs vol schilderijen met een en al kleurstoffen, caleidoscopische installaties en vele kleurrijke types.​

Ik vind het heel bijzonder om de bezoekers een spectaculaire installatie in de lucht te laten zien van de kunstenaar Tomislav Topić, door wiens passie voor kleur ik dit jaar ben gaan nadenken over hoe we niet alleen kleur zien, maar ook voelen.​

We zijn ook heel blij dat we Margitte Verwoerdt voor het eerst op de beurs mogen verwelkomen. Zij zal daar onze interne kunstadviseur zijn, die klaarstaat om deskundig advies te geven aan mensen die graag wat extra begeleiding krijgen bij het verzamelen van kunst. Verder organiseert ze enkele fascinerende gesprekken, die onze bezoekers vast geweldig gaan vinden.​

Er is een heleboel om naar uit te kijken. Hier is een selectie van enkele andere favorieten van mij op de beurs.

Schitterend True Blue

Gevleugelde magie

Pimpelmeesjes, goudvinken, fazanten, mijn grootouders van beide kanten vinden of vonden het ontzettend belangrijk om voor de vogels in hun tuin te zorgen. Hoe ouder ik word, hoe sterker ik de warmte van die zorgzame band voel als ik naar vogelmotieven kijk die liefdevol zijn afgebeeld.​

Ik hou van de geestige visuele vergelijking in dit fotografische werk van Hans van Asch, getiteld Het Volle Gewicht der Relativerende Bekrachtiging III. De lyrische vogel die meer weegt dan het massief stuk metaal voelt als een krachtig filosofisch geheugensteuntje dat de natuur onze prioriteit moet zijn, hoe moeilijk of onmogelijk dat ook lijkt.​

Eva de Visser brengt vlekkeloos en toch vrij figuratief schilderen samen met de betoverende uitnodiging van dieren uit het wild in een binnenruimte. Met decadente blauwtinten en een glanzende olieverfsfeer vormen haar werken de verfijnde Assepoestertaferelen waar ik mijn fantasie graag de vrije loop in laat.

Perzikenperfectie

Tegenpolen versterken elkaar

Blauw en oranje, geel en paars, rood en groen, contrasterende kleuren laten elkaar vaak vlammen. Deze twee landschapswerken van Jasper van den Ham en Arvydas Kašauskas zijn geweldige voorbeelden van hoe deze kleurendynamiek werkt.​

In een harmonieus geheel van herinnering en fantasie hebben de landschappen van Jasper van den Ham een rijke gelaagdheid en veel gevoel. Door hun frisse en heldere uitstraling krijg ik het gevoel dat ik op vakantie ben.​

Ik ben niet gauw zo enthousiast over de technische aspecten van een kunstwerk, maar de rode onderschildering in deze plattelandsidylle van de Letse kunstenaar Arvydas Kašauskas vind ik prachtig. Van Gogh was baanbrekend in zijn gebruik van levendige kleuren als onderschildering en, ook door de Cézanne-achtige constructieve penseelstreken, doet dit heerlijke schilderij denken aan die postimpressionistische periode.

Surrealistische safari

Ik zeg weleens tegen mensen dat een van de grootste obstakels om van kunst te genieten en je in ‘het kunstwereldje’ welkom te voelen het idee is dat kunst alleen om de kunstenaar draait. Elke kijker brengt echter diens eigen unieke ervaringen mee bij de interpretatie van een werk. Bij deze selectie zijn dat voor mij de films die ik sinds mijn jeugd fantastisch vind.​

Mijn oog viel op het werk Fluid Teewee van Bas Kosters, een juweeltje uit Amsterdam. Niet alleen vanwege zijn kenmerkende textiele stripfiguurkwaliteit maar ook omdat de roze marionetachtige kwaliteit me doet denken aan de onvergetelijke vreemde schepsels uit de jaren tachtig film Labyrinth, met David Bowie in een van de hoofdrollen.​

Zo brengt ook het tafereel Party Time van Hanae Sasaoka me regelrecht terug naar de wereld van De wind in de wilgen en de vroege Disneyfilm Alice in Wonderland. Ik verheug me ook op de nieuwe reeks keramische werken van Hanae, die in Amstelveen is gevestigd. Ze zijn vast en zeker een genot voor kunstliefhebbers die zich aangetrokken voelen tot droomwerelden en zonderlinge figuren.​

Wonderen der natuur

Over keramiek gesproken, deze keramische paddenstoelen van de kunstenaar Kyoko Suzuki, die ook te zien waren bij galerie Emigre Collection, zijn een fantastische aanwinst voor elk interieur. Ik zie er drie of vier prachtig op een rijtje hangen tegen een smal stukje muur of een andere dimensie geven aan een galeriewand in woonkamerstijl.​

Het zou me niet verbazen als de botanische 3D-werken van Anne Carnein, ook een nieuwkomer op de beurs, binnen enkele uren na opening van de beurs zijn uitverkocht. Ze drukken op elegante wijze een bijna goddelijke verering uit voor de schoonheid van de natuur, net zoals een gedicht van Mary Oliver dat kan. Ik vind echt dat u deze werken eens van dichtbij moet gaan bekijken.

Fantastische vrouwen

Vrouw-zijn is een onderwerp dat ik, misschien heel voorspelbaar, nooit moe word en van deze drie werken krijg ik inspiratie in Iris Apfel-stijl, waar ik heel graag aan herinnerd word. Beelden van sterke vrouwen, die sereen en perfect in harmonie zijn met hun plaats op het doek. Als je een van deze drie vrouwen aan de muur hebt, lijkt het een beetje alsof je een vriendin bij je thuis hebt. Ik zou heel graag een van deze schilderijen naast mijn bureau hebben hangen.

Als ik er maar één kon hebben…

Er zijn twee versies van een stilleven van Piet Mondriaan met een gemberpot tegen een grijze achtergrond en ik vermoed dat zij ervoor hebben gezorgd dat ik voor een loopbaan in de kunst heb gekozen. Tot op de dag van vandaag is het zo dat telkens wanneer ik de combinatie zie van dat turquoise in het onderste doosje tegen het grijs, ik moet terugdenken aan een klas vol tieners die lessen kunstgeschiedenis volgden.​

Maar dat is niet de enige reden waarom ik dit serene stilleven van Antonio Matallana zo mooi vind. Naast de zeer verfijnde techniek van de kunstenaar in eitempera, dat erom bekendstaat dat het een enorm moeilijk medium is om onder de knie te krijgen, is de compositie volmaakt. Perfect in evenwicht, perfect in harmonie, gewoon in alle opzichten perfect. Zoals iemand die twintig jaar jonger is dan ik zou zeggen: het ‘geeft’ Wes Anderson-vibes.​

Verder wijst het werk mij op een van de aspecten van kunst die ik zo geweldig vind: de onverwachte manieren waarmee kunst twee onderwerpen waartussen totaal geen verband zit met elkaar kan verbinden op een voor de kijker volslagen unieke manier. In dit geval staan de vijf stoffelijke voorwerpen van Antonio Matallana voor mij voor een van de grote liefdes van mijn leven, de iconische Britse popband van de jaren 1990, Take That.​

In deze groep voorwerpen zag ik Mark, Jason en Howard (de op elkaar gestapelde blikken doosjes, die elkaar ondersteunen en samen sterker zijn), Gary Barlow (het gele Crayola-doosje, frontman en songwriter) en rechts daarvan, een beetje apart van de rest en van ander materiaal, Robbie Williams. Zou het toverkunst zijn? Ik weet het niet, maar ik vind het leuk om erover na te denken.​

Ik hoop dat ik u op de beurs zie wegdromen in kunst en blikjes die u doen denken aan boybands. Bezoek ons van 9 t/m 13 oktober 2024 in De Kromhouthal.

Lead image: Tomislav Topic, Kagkatikas Secret, 2018, Paxos (GR)